Voordat ik aan de opleiding tot huisarts begon, zei mijn tante dat ik niet zo een dokter moest worden die vraagt 'Wat denkt u er eigenlijk zelf van?' Volgens de rest van de verjaardagsvisite was dat een gruwelijke vraag die huisartsen altijd stelden. Sukkels zijn het, die huisartsen. Alsof je helemaal bij ze langs gaat om te vertellen wat jouw ideeën zijn. 'Wat ik er zelf van denk? Nou, dat het tijd was om naar de huisarts te gaan. En dat die dan zou vertellen wat hij of zij ervan dacht. Pfff. Het is toch geen quiz?'

Braaf als ik ben, probeer ik die vraag dus te vermijden. Maar soms brandt hij toch op mijn lippen. Soms rolt hij zelfs over mijn lippen. Maar ik bedoel er niks negatiefs mee. Ik ben dan oprecht benieuwd naar de kennis van degene die tegenover me zit. Zou hij weten dat dit een duidelijke gordelroos is, zou zij begrijpen dat het door het roken komt, zou hij zich beseffen dat het best een ontstoken blindedarm kan zijn? Gewoon nieuwsgierigheid. Het is inderdaad nieuwsgierigheid die niet veel bijdraagt aan de behandeling – niet per se nuttig, maar ik blijf natuurlijk een huisarts en dus behept met een oeverloos onbevredigbare dosis nieuwsgierigheid. Laat me nou.

Nadat ik op de universiteit volgepropt ben met medische kennis, vraag me heel vaak af wat ik voor die tijd ook alweer wist over het menselijk lichaam en de menselijke geest. Wist ik al dat de blindedarm rechts zit? Wist ik al dat antibiotica geen enkel effect hebben op virussen. Waarschijnlijk niet. Waarschijnlijk ging ik naar een huisarts om zulke dingen te horen.

Maar goed, je hebt als patiënt toch gewoon gedachten over je kwaal? Vermoedelijk kom je de spreekkamer in met ten minste een vermoeden van je diagnose. Of je hebt gegoegeld. Dat kun je best zeggen tegen je huisarts. Goegelen doet iedereen. Dat is een teken van gezonde interesse in je eigen gezondheid. Dan kun je toch wel vertellen wat je er zelf van denkt? Het is toch geen quiz?

Het gaat waarschijnlijk om de bijklank die die vraag oproept bij ons mensen. Als ik een keertje gekookt heb en ik vraag mijn vrouw of het goed smaakt, zegt ze soms 'Ach, wat denk je er zelf van,' en ik moet toegeven dat dat niet klinkt als een ronkende recensie. Misschien is het inderdaad een beetje een rare vraag.