Nu ben ik al 16 jaar huisarts en hoe vaak ik al gehoord heb, 'Tsja, dokter. Hoe het voelt? Dat is lastig uit te leggen. Eigenlijk zou u het zelf eens moeten meemaken. Dat zou helpen om het te begrijpen.' Zo zijn me in de loop der jaren al de meest venijnige kwalen en dodelijke aandoeningen toegewenst door heel de vriendelijkste mensen met de beste bedoelingen. Ik glimlach terug en leg uit dat ik liever geen nierstenen, hersentumoren, galkolieken, longkanker of bloedarmoede krijg. Dat hoeft voor mij niet.

Natuurlijk, ik lees ook de verhalen van artsen die een geheel nieuwe kijk op hun beroep kregen nadat ze zich plotseling aan gene zijde van het bureau of de bedrand bevonden. Maar ik vermoed dat zelfs die stakkers liever gezond gebleven waren. En natuurlijk heeft het hen zinvolle kennis opgeleverd en zullen ze voortaan anders in hun vak staan. Maar uh… De huisarts heeft een brede kennis. Wij gaan over zweetvoeten en likdoorns, maar ook over hersenbloedingen en hartinfarcten. Om nou al die ziektes in een soort van leertraject op te lopen voordat je een goeie dokter kunt zijn. Ik weet het niet…

Er zal toch wel een reden zijn dat ik tijdens mijn opleiding niet door de professor met een mes gestoken werd om over de bloedstolling te leren en waarom lezen over de ziekte ebola als afdoende wordt beschouwd om te mogen dokteren. Mijn assistente heeft Corona gehad. Het maakt haar nog beter aan de telefoon dan ze al was. En ze was al heel goed. Ze herkent de klachten net weer een pietsje beter. Maar wonderlijk genoeg, had ze liever gewoon doorgewerkt dan op bed gelegen.

Dat gezegd hebbende, ben ik onlangs onder narcose gegaan. Niets ernstigs, maar het moest wel even gebeuren. Ik vond het toch wel een ervaring, hoor. Zo lig je je op te vreten van de zenuwen en zo word je alweer wakker gekletst door je eigen echtgenote. Boem pats, twee uur weggeknipt. Het heeft me wel een klein beetje ervaringsdeskundiger gemaakt.

Ik slaap nog steeds zodra ik iets te traag met mijn ogen knipper. Is dat niet gek, dokter? Nee, dus. Oh ja, en ik heb enorm hard mijn hoofd gestoten. Een enorme knal was dat. Het voelde erg pijnlijk. Een aparte pijn, moeilijk uit te leggen. Het was een soort van… Hoe moet ik dat nu…? U moet het zelf eens meemaken.