Oh, wat ben ik heden een blij huisartsje. Na een jaar van hopen en smachten hebben de huisartsen op dit eiland de eerste vaccins gezet tegen dat virus. We mochten onze eigen patiënten letterlijk uit de pandemie prikken. Een simpel prikje en een wereld die weer opengaat. Een stoet van mensen die een gevangenis uit marcheert. Het voelde op meerdere manieren bevrijdend. Het voelde zelfs een beetje historisch. Deze pandemie voelt voor veel mensen als ‘onze tweede wereldoorlog’ en is in mijn leven de meest ingrijpende maatschappelijke ontwikkeling geweest sinds het vallen van de Berlijnse muur. Het voelde als een eer om de ene na de andere Flakkeenaar eruit te bevrijden. Een patiënt zei ‘Je hebt mijn leven gered, jongen,’ en zo voelde het ook!

Natuurlijk kostte het hier en daar een klein beetje overtuiging. Waar ik ‘hier en daar’ zei, bedoelde ik ‘overal’ en waar ik een klein beetje zei, bedoelde ik dat meer dan de helft van mijn gesprekken tegenwoordig over prikken en zeldzame bijwerkingen gaan. Als men net zo bang voor roken was als voor vaccineren, waren er pas echt minder mensen gestorven aan tromboses. Of zo bang voor dat dodelijke virus als voor die onschuldige prikjes.

Maar niet getreurd, we hebben gevaccineerd alsof er levens vanaf hingen. Sterker nog…

Wat een welkome afleiding trouwens van alle frustrerende nieuwsberichten. Van de premier die ondanks dreigende zwarte scenario’s ruimte ziet om het sterftecijfer nog ietsje op te drijven met versoepelingen. Van goedbedoelende ministers die niet kunnen stoppen met net iets te veel optimistisme voor de beeldvorming (en anderen zouden zich te veel profileren in de toeslagen affaire). Van illegale feesten ten koste van mensenlevens. Van fabrieken die een inspanningsverplichting als een morele bovengrens beschouwen. Van GGD’s die maar niet boven hun bureaucratische ambtenaren-imago uit lijken te willen stijgen.

Ho! Genoeg! Ik was net zo opgewekt. Vaccineren is een feestje. Wij mensen maken schitterende dingen. Van de Mona Lisa tot de Taj Mahal tot het vaccin dat een hele planeet redde. Voor de huisartsen is het helaas ook alweer bijna voorbij. Wij mogen binnenkort alleen nog maar mensen bij de GGD uitnodigen voor dat heerlijke, zoete vaccin. Als een soort van medische Oempa Loempa’s. Eerst nog even alle mensen prikken die ouder zijn dan zestig en jonger dan vijfenzestig. Aan al het mooie komt een einde. Aan mensen prikken, aan saaie columns. Misschien zelfs ooit wel aan de pandemie…