Op deze plaats vindt u ditmaal helaas geen column. Ik weet het, u heeft deze krant met razende hartslag en bevende vingers van de mat gegrist en u heeft direct doorgebladerd naar deze plaats in de verheugde hoop mijn bijdrage aan te zullen treffen. U slaapt al een aantal dagen minder goed omdat u zich verstoken voelde van mijn wederwaardigheden en scherpe analyses. Ik moet uw dag onherstelbaar zwart kleuren, uw gemoed blakeren en uw levenslust temperen.

Ik heb het te druk. Het is wat het is. Het tikken van een columnpje, het verzinnen van een interessant onderwerp (niet te saai en toch huisartsgeneeskundig angehaucht - hoe is het toch telkens weer mogelijk) en het temmen van het alfabet: het lukte me niet meer voor het ter perse gaan van deze bode. Ik vind het heus ook jammer, ik ben er niet trots op.

Het is een rare zomer, moet u weten. Wij huisartsen zijn doorgaans een soort seizoenarbeiders. In de winter tieren de virussen welig en komen de depressies uit hun kieren. De vloerbedekking voor mijn bureau wordt ’s winters ingesleten door rijen snotterende en huilende mensen. Terwijl de zomer rustiger is. De ramen gaan open, de ziektekiemen verpieteren en de zon brandt de droevigheid uit onze ogen. De mensen gaan op vakantie en denken niet aan hun staar of artrose.

Maar Corona heeft alles in de war geschopt. We doen tegenwoordig aan ‘inhaalzorg’ en we praten al maanden over inentingen en zuurstofgehaltes. Het voorheen onbekende RS-virus houdt zich ook niet meer aan de regels en heerst als een keizer. De huisartsen hebben het nog nooit zo druk gehad. Wonderlijk. En dan gaan wij huisartsen doen waar we het beste in zijn. Genezen? Nee, klagen. Daar zijn we goed in. Geef ons een stukje krant en we zijn niet meer te houden. Maar misschien moet ik ons huisartsen niet zo over een kam scheren; dat zou kunnen.

Zelf heb ik helemaal geen tijd om te klagen. Had ik maar tijd om te klagen, dan had ik het niet zo ongelooflijk druk! Ik klaag dus niet. Had ik al geschreven dat ik het druk had? Gelukkig heb ik even de tijd genomen die ik normaliter zou gebruiken om een column te schrijven om even tot rust te komen. Ik heb bijna vakantie, trouwens. Dan zal ik weer eens tijd nemen om een column te schrijven. Als ik zin heb, hoor.